ఎందుకనీ?????

కొందరిని చూస్తే మ్రొక్కాలనిపిస్తుంది, కొందరిని చూస్తే మొట్టాలనిపిస్తుంది.... ఎందుకనీ??? 

ఇది నా మిత్రురాలి నిన్నటి సందేహం. ఈ సందేహం తనది మాత్రమే కాదు, గతంలో అప్పుడప్పుడూ నాకూ ఈ సందేహం కల్గేది. 

ఒకొకరిని చూసిన మొదటసారే ఎప్పుడో ఎక్కడో చూసినట్లు, ఎంతో పరిచయం ఉన్నట్లు ఏదో ఆత్మీయతాభావానుభూతి.

ఒకొకరిని చూసినప్పుడు వారివలన ఏ ఇబ్బంది లేకున్నా ఏదో చిరాకుభావం. 

ఇది ఒకప్పటి నా అనుభవం -

మా వీధిలో ఇల్లుకట్టుకొని క్రొత్తగా గృహప్రవేశం చేసిన ఒకామెను చూసిన మొదటసారే ఏదో ఆత్మీయత! హృదయంలో అభిమానపు స్పందనలు! తనని అదే మొదటిసారి చూడడం...కానీ; ఎంతో పరిచయస్థురాలన్న అనుభూతి. ఏ జన్మలో బంధమో అన్న భావన. ఇలాంటి భావనలు ఎందుకనీ?

అలానే ఈ వీధిలో మరొకామెను చూసినప్పుడంతా ఎంతో చిరాకు. ఆమె నేను కన్పించినప్పుడంతా చిరునవ్వుతోనో, చిరుమాటతోనో పలకరించేవారు. కానీ; ఆమె వెళ్ళిన కొన్ని నిముషములు వరకు నాలో ఏదో అసహనం. ఇలా ఎందుకనీ?

అర్ధం కాలేదు, ఇలా ఎందుకన్న నా ప్రశ్నకు జవాబు తెలియలేదు.
(ఇది ఒకప్పటి నా అనుభవం అని ఎందుకన్నానంటే ఇప్పుడు ఈమె పట్ల నాకు చిరాకు లేదు. ఓ యదార్ధఘటన చదివి రియలైజ్ అవడంతో చిరాకు స్థానంలో చిరుఅభిమానం చోటుచేసుకుంది.

నేను చదివిన ఆ యదార్ధఘటన -

సెయింట్ తెరిస్సా ఆశ్రమంలో ఇతరులతో కలవకుండా ఎప్పుడూ చిరుబురులాడే ఓ సన్యాసిని ఉండేవారట. ఆవిడ అందరిపై ఆకారణముగా అరుస్తూ, మండిపడుతూ ఉండేవారు. ఆమెని మిగత అందరు సన్యాసినులు తప్పించుకు తిరిగేవారు. కానీ మధర్ తెరిస్సా మాత్రం ఆమెను ఆత్మీయంగా పలకరించేవారు. ఆమె చిరాకుపడిన మదర్ తెరిస్సా మాత్రం చిరునవ్వుతో మాట్లాడేవారు. ఇలా కొంతకాలం గడిచాక ఓ రోజు ఆ సన్యాసిని మదర్ తెరిస్సాను ఆపి 'అందరూ నన్ను దూరంగా చూస్తేనే తప్పుకుంటారు, మాట్లాడరు కానీ, నీవు నేను కన్పించినప్పుడంతా స్వచ్ఛంగా హాయిగా నవ్వుతూ ఆత్మీయంగా పలకరిస్తావు, నాలో నీకంత నచ్చింది ఏముందని అడగారు. అంతట "అందరూ నిన్ను చూస్తున్నారు, నేను నీ అంతరాత్మలో నిలిచి ప్రకాశిస్తున్న జీసస్ ని చూస్తున్నాను" అని బదులిచ్చారని చదివిన తర్వాత ఆకారణంగా నాలో చిరాకు కలగడం ఎందుకో తెలియకపోయినను అది తప్పనిపించి ప్రయత్నపూర్వకంగా ఆ భావంనుండి బయటపడ్డాను. ఆ ఘటన చదివిన దగ్గరనుండి నా  ప్రవర్తనలో మార్పు వచ్చింది. అప్పటినుండి నాకు నేనుగా ఆమెను అభిమానంగా పలకరించడం అలవాటు చేసుకున్నాను. ఈ రీతిలోనే నన్ను మంచిగా ప్రభావితం చేసిన ప్రార్ధన మరొకటుంది. అది అస్సిసీకి చెందిన సెయింట్ ఫ్రాన్సిస్ ప్రార్ధన -

ప్రభూ! నన్ను నీ శాంతికొక వాహికగా మార్చు

ద్వేషమున్న చోట ప్రేమ బీజాల్ని పాతనివ్వు

గాయాలు తగిలినచోట క్షమల్ని రాజిల్లు

సందేహాలు ముసిరినప్పుడు నమ్మకాల్ని ప్రసాదించు

నిరాశ మూసినవేళ ఆశను రగిలించు 

చీకటి కప్పిన సమయాన వెలుతుర్ని వెలిగించు 

బాధ పీడించిన వేళ ఆనందాన్ని రప్పించు

ఓ దివ్యమూర్తీ! నాకు మరేమీ కోరికలు లేకుండా చేయి

ఓదార్చబడడంకంటే ఓదార్చడానికీ

అర్ధంచేసుకోబడడంకంటే అర్ధంచేసుకోవడానికీ 

ప్రేమించబడడంకంటే ప్రేమించడానికీ నాకవకాశమివ్వు

ఇవ్వడంలోనే మనం పుచ్చుకోవడమూ జరుగుతుంది

క్షమిస్తున్నప్పుడే మనమూ క్షమించ బడతాం

స్వార్ధాన్ని చంపుకున్నప్పుడే మనం అనంతంలో పుడతాం)

ఐతే అలా అకారణ ప్రేమ, చిరాకులు ఎందుకు కల్గుతాయో అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం సరిగ్గా తెలియదు. నిన్న నా మిత్రురాలు ప్రశ్నతో తిరిగి అదే ప్రశ్న నాలో - ఎందుకనీ?

బహుశా ఏ జన్మ ఋణానుబంధమో కారణం కావచ్చు. లేదా మనోభావనలకు దర్పణం ముఖం. త్రిగుణంలలో ఏ గుణం మనలో ఎక్కువగా ఉంటే ఆ గుణలక్షణం మన ముఖంలో ప్రస్ఫుటం అవుతుంది. అంటే సత్త్వగుణం ఎక్కువగా ఉంటే ప్రశాంతత, మంచితనం; రజోగుణం ఉంటే కోపం, అశాంతి; తమోగుణం ఉంటే బద్ధకం, నిద్రముఖంలా కన్పిస్తుంది. సత్త్వగుణం ఉన్నవారిని చూసినప్పుడు గౌరవభావంకల్గి మ్రొక్కాలనిపిస్తుంది. రజోగుణమున్నవారిని చూసినప్పుడు మొట్టాలనిపిస్తుందనుకుంటాను  అని నేను చెప్పగా అది కొంతవరకే సరైన సమాధానమంటూ - సరేలే, ఎవరైనా పెద్దవారిదగ్గర ఆరా తీస్తానులే అని తను అంది. అదిగో అప్పుడే 'ఆరా' అన్న పదం వినగానే నాలో ఏదో జ్ఞాపకం. అవును... నా చిన్నప్పుడు మా మాస్టారుగార్ని భగవంతుడు చుట్టూ ఆ కాంతి ఏమిటని అడిగాను. అప్పుడు మాస్టారుగారు ఆరా గురించి చెప్పారు. 

ఆరా:

భగవంతుని చుట్టూ ఉన్న ఆ కాంతివలయమును "ఆరా" అంటారని, ఆ ఆరా ప్రతీ ప్రాణి చుట్టుతా కంటికి కనపడని ఓ విద్యుదయస్కాంతవలయంలా ఉంటుందని చెప్తూ ఇంకా ఇలా చెప్పారు -

జీవరాసుల అన్నింటికీ దేహం చుట్టూ 'ఆరా'గా పిలవబడే కాంతివలయముంటుంది. ఇది ప్రాణిలో ఉన్న ఆత్మ యొక్క ప్రకాశం. ఈ కాంతి ఆత్మసాక్షాత్కారం అయిన మహర్షులు, యోగులు, జ్ఞానులు చుట్టూ ప్రకాశవంతంగా ఉంటుంది. సామాన్యుల దృష్టికి ఇది కనబడదు. సాధరణంగా మానవులకు శరీరం చుట్టూ ఈ వలయం ఐదు నుండి పది అడుగులవరకు ఉంటుంది. ఈ వలయంలోనికి ప్రవేశించిన మరోవ్యక్తి "ఆరా" ఆకర్షణలు పడతాయి. ఇలా ఒకరి 'ఆరా' మరొకరి 'ఆరా' దగ్గరకు వచ్చినప్పుడు ఆ రెంటికీ ఒకే గుణంగల లక్షణాలుంటే వారిద్దరూ స్నేహితులౌతారు, సన్నిహితులౌతారు, వారి మధ్య ఓ బంధం ఏర్పడుతుంది. అప్పుడు ఒకరికి ఒకరు తెలిసినట్లుగా ఆత్మీయులుగా భావిస్తారు. అలానే వేరు వేరు గుణాలుగల 'ఆరా' లక్షణాలు విభేదించినప్పుడు స్నేహం కుదరదు, వైముఖ్యం తప్పనిసరి. అలానే యోగులు, మహర్షులు చుట్టూ ఈ 'ఆరా' ఇరవైఐదు నుండి ముప్పది అడుగులమేర విస్తృతంగా, ధృడంగా ఉంటుంది. అందువలనే వారికి జనాకర్షణ శక్తి, అద్భుత శాంతిశక్తి ఎక్కువగా ఉంటుంది. 'ఆరా' బలహీనపడితే రోగాలబారినపడి వ్యాధిగ్రస్తులమౌతాం. 'ఆరా' పూర్తిగా శిధిలమైనప్పుడు ప్రాణం పోతుంది... అని చెప్పారు. మాస్టారుతో నా ముచ్చట్లన్ని ఎన్నో సంవత్సరములక్రితంనాటి జ్ఞాపకాలు. ఇప్పటిలా మంచివిషయాలు వెంటనే వ్రాసుకునే అలవాటు ఆనాడు నాకు అలవడలేదు. ఈ అలవాటు అప్పుడే ఉంటే ఈనాడు నాదగ్గర తరింపజేసే తరగని ఓ జ్ఞాననిధే ఉండేది. ప్చ్ .......!